Με αφορμή τα βιβλία μου...

Μα ο Τρεχάλας συνειδητοποίησε ότι οι αρχαίες θεότητες περιστρέφονταν κυκλικά Ινδικές , Κινέζικες, Αιγυπτιακές, Αραβικές ,Ελληνκές… κι όπως είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει έπαιρναν μορφή στο στερέωμα! Είδε εκεί και τις κόρες των Αθηνών και την Ηριγόνη! Κρατούσαν σύμβολα αρχαία με γεωμετρικά σχήματα από όλες τις θρησκείες της γης και μιλούσαν σε διάφορες γλώσσες υμνώντας την Αγάπη! Μα τι είχε γίνει ! Αυτός καταλάβαινε όλα τα λόγια!

Άρχισαν να τραγουδούν! Να ψάλλουν! Οι φωνές τους ήταν τόσο γλυκές που η καρδιά του Τρεχάλα άρχισε να γεμίζει να φουσκώνει από το αίσθημα της Αγάπης ! Άρχισε τότε να μεγαλώνει να ψηλώνει και να γίνεται ολοένα και περισσότερο σαν άνθρωπος!

Μόλις γύρισε να δει την Πουά ! Και αυτή το ίδιο ! Έμοιαζε τώρα με κορίτσι!
Δεν είναι υπέροχο !!! του λέει! Να δω τον κόσμο των ανθρώπων !!! Τρεχάλα μου σε ευχαριστώ!!!
Ο Τρεχάλας ή θελε τώρα να ρωτήσει την Ηριγόνη πώς το έκανε αυτό! Ένοιωθε τόσο όμορφα! Να γίνει άνθρωπος εκεί που μια ζωή ήταν ζώο ασήμαντο! Κι όλο αυτό με τη μουσική της Ηριγόνης! Ίσως αν τραγουδούσε να τον άκουγε…

Όμως η Ηριγόνη σα να κατάλαβε από μόνη της! Άρχισε να εξιστορεί την ιστορία της!
Ο Ήλιος με έμαθε να ταξιδεύω με την ταχύτητα του φωτός! Να ταξιδεύω στα όνειρα και να χρησιμοποιώ όλες τις ενέργειες του σύμπαντος! Να εξηγώ τα ανεξήγητα! Μπορώ να βρίσκομαι παντού το ίδιο κι όλες οι κόρες που θυσιάστηκαν μαζί μου! Καθώς κι όλες οι θεότητες απ’όλες τις θρησκείες του κόσμου!!! Βρίσκονται παντού ακόμα και όταν εσύ δε με βλέπεις! Ο πατέρας μου ο Ικάριος μου έδειξε το δρόμο! Κι εγώ τον συνεχίζω!

Ο Τρεχάλας ένιωσε ένα ρίγος!! Δέος γι’ αυτά που άκουγε. Γύρισε να δει την Πουά όμως δεν την είδε. Πού ήταν;
Πουά φώναξε! Και η φωνή του ακούστηκε παράξενη, με ηχώ….! Άρχισε να φοβάται.
Τι να κάνω;

Γύρισε να δει προς το στερέωμα να δει την Ηριγόνη και τις θεότητες.
Ήταν εκεί ! Ήταν πολύ κοντά του! Φωτεινές ,λαμπερές σιωπηλές…. Πανέμορφες…!
Αν τραγουδήσει!! Χωρίς να καταλάβει πώς, μεμιάς άρχισε να ψάλλει ύμνους που είχε ακούσει τους ανθρώπους να λεν στην εκκλησία. Βυζαντινούς ύμνους!
Μα πώς; Πώς τα ήξερε όλα αυτά; Τι άλλο θα μάθαινε τη νύχτα αυτή;
Έλα μαζί μου… ακούστηκε μια φωνή.
Έλα μαζί μου… Αφέσου στη γλυκιά αίσθηση… Είσαι ελαφρύς… Νιώσε την πηγή του φωτός…
Η ανάσα του έγινε πολύ ελαφριά, το ίδιο και η καρδιά του ελαφριά σαν πουλί !
Δώσε μου το χέρι σου! Είπε η Ηριγόνη κι ο Τρεχάλας άρχισε να σηκώνεται από το έδαφος. Πού πάμε ;
Ταξίδι στο Δία!
Ποιο Δία;
Τον Πλανήτη Δία!
Θεέ μου!!! πόσο υπέροχο αίσθημα να πετάς στο διάστημα!!! Στα σύννεφα ,στ’ αστέρια! Γύρισε να δει τη γη! Έμοιαζε σαν το φεγγάρι όπως το βλέπεις από τη γη μόνο πιο φωτεινή και γεμάτη χρώματα! Μπλε οι θάλασσες , πράσινα τα δάση κίτρινο οι έρημοι, κιτρινοπορτοκαλί οι μεγάλες πολιτείες.

Πέρασαν πολλά αστέρια και πλανήτες πολύ γρήγορα αφού όπως του εξήγησε η Ηριγόνη ταξίδευαν με μεγάλη ταχύτητα! Κι όταν η ταχύτητα τους έγινε η ίδια με την ταχύτητα του φωτός, δηλαδή με 300000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, μια λάμψη είδε, έναν δυνατό αέρα ένιωσε, ένα βουητό που έμοιαζε με θεική μουσική άκουσε .Σε λίγα λεπτά είχαν φτάσει στο Δία! Τι παράξενο!

Όταν πλησίασαν του λέει: όπως βλέπεις είναι ολόκληρος καμωμένος από αέρα. Το νερό που κάνει τη διαφορά στη δημιουργία ζωής στον πλανήτη των ανθρώπων τη γη υπάρχει κι αυτό! Ο Τρεχάλας είχε μείνει άφωνος!!

Ηριγόνη υπάρχει ζωή στο διάστημα; Υπάρχουν κι άλλα ζωντανά σαν εμάς όντα ;
Μα η Ηριγόνη τον διέκοψε και είπε : Επιστρέφουμε στη γη. Τώρα έχω δουλειά! Θα πρέπει να συνεχίσω το έργο μου.

Ταξίδεψαν πίσω στη γη. Σε όλο το ταξίδι προσπαθούσε να μάθει πληροφορίες αλλά η Ηριγόνη:
Αν θέλεις να μάθεις κι άλλα θα πρέπει να με καλέσεις στη γη! Θα επιστρέψω σίγουρα μια μέρα στη Γη, σαν άνθρωπος, για να λύσω όλες τις απορίες των ανθρώπων και τότε θα μπορείς να μου κάνεις πολλές ερωτήσεις! Με περιμένουν τώρα! Είπε και τον άφησε εκεί στο χωράφι όπου ακριβώς τον είχε πάρει.

Ο Τρεχάλας πάτησε στο έδαφος και τέντωσε τα πόδια!!! Ζαλισμένος άκουσε μια λεπτή φωνούλα να του φωνάζει! Ήταν η Πουά, κορίτσι ακόμα! Πού είσαι φιλαράκι; Τι έγινε; σε έχασα!
Αχ Πουά πού ήσουν;
Εγώ εδώ ήμουν!
Εσύ που ήσουν;
Μα πού;
Εδώ στους θάμνους! Φοβήθηκα όταν έγινα κορίτσι. Αν με έβλεπαν οι άνθρωποι τι θα έκανα. Είσαι κι εσύ ακόμα άνθρωπος!! Τι ωραία δεν είμαι μόνη μου!

Μα εσύ δε μου είπες πού ήσουν.
Εγώ ήμουν στο διάστημα. Αχ Πουά δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται εκεί!
Πες μου λοιπόν θα σκάσω από την περιέργεια!! Θα σου πω αλλά πρώτα θα πρέπει να πάμε κάπου. Έχω μια ιδέα,θα πάμε στο αστεροσκοπείο! Πάμε να δεις εκεί πόσο μικρή είναι η γη μας σε σχέση με όλα τα άλλα τα αστέρια!!!

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη σελίδα του facebook από τη φίλη Ρέα Μαύρου την Κυριακή, 18 Απριλίου 2010 και ήταν η "απάντησή της" στη δική μου Ηριγόνη. Η ιδέα της μου άρεσε και της πρότεινα να βάλουμε τους μαθητές μας να εικονογραφήσουν τις δύο ιστορίες. Κατεβάσαμε τα κείμενα στην τάξη και αφήσαμε τους μαθητές μας να δημιουργήσουν.
Τα έργα τους αποτέλεσαν το υλικό αυτού του blog. Στη συνέχεια αναμένουμε τα έργα των μαθητών της Κύπρου και τη μεταξύ τους γνωριμία και επικοινωνία.